مقایسه اثربخشی روش تدریس سکوسازی با روش تدریس سنتی(معمول) بر خودکارآمدی و انگیزش تحصیلی دانش آموزان پسر سال دوم متوسطه درس زبان انگلیسی شهر ویسیان

چکیده در این تحقیق مقایسه اثربخشی آموزش براساس رویکرد سکوسازی و روش تدریس معمول( سنتی) بر خودکارآمدی و انگیزش تحصیلی دانش آموزان پسر سال دوم متوسطه در درس زبان انگلیسی شهر ویسیان در سال تحصیلی90-1389 مورد بررسی قرارگرفت. این تحقیق از نوع کاربردی و طرح تحقیق آن پیش آزمون-پس آزمون با گروه آزمایش و گواه بود. جامعه آماری تحقیق حاضر کل دانش آموزان پسر سال دوم متوسطه شهر ویسیان در سال تحصیلی 90-89 بودندکه 40 دانش آموز دبیرستان شهید مطهری شوراب به صورت نمونه گیری تصادفی به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای این تحقیق پرسشنامه خودکارآمدی شرر و همکاران و انگیزش تحصیلی ورلند و همکاران بودند. گروه آزمایش 12جلسه تحت متغیر مستقل (رویکرد سکوسازی) قرار گرفت وگروه گواه به همان روش معمول (سنتی) آموزش دیدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t مستقل استفاده شد. نتایج نشان دادکه بین خودکارآمدی و انگیزش تحصیلی گروه گواه و آزمایش تفاوت وجود دارد(در سطح 1/) و دانش آموزان پسری که براساس رویکرد سکوسازی آموزش می بینند نسبت به دانش آموزان پسری که با روش معمول (سنتی) آموزش می بینند خودکارآمدی و انگیزش تحصیلی بالاتری دارند.کاربرد آموزشی یافته های این تحقیق عبارت است از:آشنا ساختن معلمان با کاربرد روش تدریس سکوسازی در کلاس کلیدواژه ها: رویکرد سکوسازی، روش معمول(سنتی)، خودکارآمدی، و انگیزش تحصیلی